Saturday, April 7, 2018


હું, જય અને પરંતુ
અમે છેલ્લા બે દાયકાથી અમેરિકામાં રહીએ છીએ એટલે ભારતમાં જન્મેલા મારા દીકરા જયનો સંપૂર્ણ ઉછેર અમેરિકામાં થયો છે. કોઈ બાળક જ્યારે પોતાની ભૂમિ કે સંસ્કૃતિથી દૂર કોઈ બીજા ખંડમાં ઉછરતું હોય ત્યારે સ્વાભાવિક છે કે તેની રહેણી-કરણી કે તેના આચાર-વિચાર અથવા વર્તન તેની ઉંમરના અન્ય ભારતીય બાળકોથી જુદા હોય. કારણે અમેરિકાના અમારા વસવાટના શરૂઆતના વર્ષોમાં મેં એક વાત ગાંઠે બાંધેલી કે, જ્યારે મારો દીકરો એક જુદા પરિવેશમાં મોટો થઈ રહ્યો છે ત્યારે મારે એક ભારતીય મા તરીકે સાવ નકામી લાગણીઓમાં એને બાંધીને એની પાસે અમુક પ્રકારના વર્તનની અપેક્ષા રાખવી નથી. અમેરિકામાં વ્યક્તિ સ્વાતંત્ર્ય પર અત્યંત ભાર મૂકવામાં આવે છે અને રીતે મારે એના વ્યક્તિત્વનો વિકાસ એની પોતાની મરજીથી થાય વાતનું ખાસ ધ્યાન રાખવાનું હતું. અને મેં ધ્યાન રાખ્યું પણ! 
આજે મારો દીકરો જય જુવાન થઈ ગયો છે અને હવે અમારા મા-દીકરાનો સંબંધ એક જુદું પરિમાણ ધરાવે છે. જય સમજણો થયો ત્યારથી અમારા સંબંધમાં ઘણા બધા પરંતુઓનો જન્મ થયો છે અને આજે પણ અમારા સંબંધમાં અનેક પરંતુઓ અસ્તિત્વ  ધરાવે છે. જો કે આટલા બધા પરંતુઓની વચ્ચે પણ મેં માતૃત્વની અલગારી મહેક માણી છે. અને જયની મારા પ્રત્યેની લાગણી અને તેના પ્રેમથી હંમેશાં તરબતર થઈ છું. 
અમારા સંબંધમાંના પરંતુઓનું લિસ્ટ ઘણું લાંબું છે અને મેં આગળ કહ્યું એમ પરંતુઓ પર અમારો સંબંધ ટક્યો છે. તો ચાલો જોઈએ અમારા કેટલાક પરંતુઓની યાદી.
જયના નાનપણથી મારી નોકરીની વ્યસ્તતા અને સતત પ્રવાસોને કારણે જય માટે સમય ફાળવવો મારા માટે અત્યંત મુશ્કેલ થઈ જતો. રોજ સવારે હું જ્યારે ઓફિસ માટે નીકળું ત્યારે સૂતો હોય અને રાત્રે જ્યારે હું ઓફિસેથી આવું ત્યારે પણ! પરંતુ જ્યારે હું એની પથારીમાં એની બાજુમાં લંબાવું એટલે શરીરની વેલ કોઈપણ જાતની ફરિયાદ વિના મને વીંટળાઈ જાય. આવા સમયે એને સમય નહીં આપી શકવાનો મારો રંજ પળવારમાં વરાળ થઈને ઉડી જાય અને હ્રદયને ટાઢક થઈ જાય કે, ‘નહીં, મારો દીકરો મારી વિટંબણાને સમજે છે. એને મારી સામે કોઈ ફરિયાદ નથી,’
રીતે દિવસોના પ્રવાસેથી પાછા આવતી વખતે પણ ગ્લાનીની ભાવના મને કોરી ખાતી હોય, પરંતુ જય એના મિત્રોની મહેફીલમાં મારા વિદેશ પ્રવાસો અને મારા એચિવમેન્ટ્સનાં ગુણગાન ગાતો હોય. ત્યારે દિલને હાશ થઈ જાય કે, દીકરાને મારા કામની કદર છે.
હું, જય અને પરંતુ
અમે છેલ્લા બે દાયકાથી અમેરિકામાં રહીએ છીએ એટલે ભારતમાં જન્મેલા મારા દીકરા જયનો સંપૂર્ણ ઉછેર અમેરિકામાં થયો છે. કોઈ બાળક જ્યારે પોતાની ભૂમિ કે સંસ્કૃતિથી દૂર કોઈ બીજા ખંડમાં ઉછરતું હોય ત્યારે સ્વાભાવિક છે કે તેની રહેણી-કરણી કે તેના આચાર-વિચાર અથવા વર્તન તેની ઉંમરના અન્ય ભારતીય બાળકોથી જુદા હોય. કારણે અમેરિકાના અમારા વસવાટના શરૂઆતના વર્ષોમાં મેં એક વાત ગાંઠે બાંધેલી કે, જ્યારે મારો દીકરો એક જુદા પરિવેશમાં મોટો થઈ રહ્યો છે ત્યારે મારે એક ભારતીય મા તરીકે સાવ નકામી લાગણીઓમાં એને બાંધીને એની પાસે અમુક પ્રકારના વર્તનની અપેક્ષા રાખવી નથી. અમેરિકામાં વ્યક્તિ સ્વાતંત્ર્ય પર અત્યંત ભાર મૂકવામાં આવે છે અને રીતે મારે એના વ્યક્તિત્વનો વિકાસ એની પોતાની મરજીથી થાય વાતનું ખાસ ધ્યાન રાખવાનું હતું. અને મેં ધ્યાન રાખ્યું પણ! 
આજે મારો દીકરો જય જુવાન થઈ ગયો છે અને હવે અમારા મા-દીકરાનો સંબંધ એક જુદું પરિમાણ ધરાવે છે. જય સમજણો થયો ત્યારથી અમારા સંબંધમાં ઘણા બધા પરંતુઓનો જન્મ થયો છે અને આજે પણ અમારા સંબંધમાં અનેક પરંતુઓ અસ્તિત્વ  ધરાવે છે. જો કે આટલા બધા પરંતુઓની વચ્ચે પણ મેં માતૃત્વની અલગારી મહેક માણી છે. અને જયની મારા પ્રત્યેની લાગણી અને તેના પ્રેમથી હંમેશાં તરબતર થઈ છું. 
અમારા સંબંધમાંના પરંતુઓનું લિસ્ટ ઘણું લાંબું છે અને મેં આગળ કહ્યું એમ પરંતુઓ પર અમારો સંબંધ ટક્યો છે. તો ચાલો જોઈએ અમારા કેટલાક પરંતુઓની યાદી.
જયના નાનપણથી મારી નોકરીની વ્યસ્તતા અને સતત પ્રવાસોને કારણે જય માટે સમય ફાળવવો મારા માટે અત્યંત મુશ્કેલ થઈ જતો. રોજ સવારે હું જ્યારે ઓફિસ માટે નીકળું ત્યારે સૂતો હોય અને રાત્રે જ્યારે હું ઓફિસેથી આવું ત્યારે પણ! પરંતુ જ્યારે હું એની પથારીમાં એની બાજુમાં લંબાવું એટલે શરીરની વેલ કોઈપણ જાતની ફરિયાદ વિના મને વીંટળાઈ જાય. આવા સમયે એને સમય નહીં આપી શકવાનો મારો રંજ પળવારમાં વરાળ થઈને ઉડી જાય અને હ્રદયને ટાઢક થઈ જાય કે, ‘નહીં, મારો દીકરો મારી વિટંબણાને સમજે છે. એને મારી સામે કોઈ ફરિયાદ નથી,’
રીતે દિવસોના પ્રવાસેથી પાછા આવતી વખતે પણ ગ્લાનીની ભાવના મને કોરી ખાતી હોય, પરંતુ જય એના મિત્રોની મહેફીલમાં મારા વિદેશ પ્રવાસો અને મારા એચિવમેન્ટ્સનાં ગુણગાન ગાતો હોય. ત્યારે દિલને હાશ થઈ જાય કે, દીકરાને મારા કામની કદર છે.
એને વીડિયો ગેમ કે અન્ય કોઈ વસ્તુ જોઈતી હોય તો વસ્તુ લેવાની જીદમાં જય મને જમવાની થાળીએથી પણ ઉઠાડે, પરંતુ  કોઈક વ્યક્તિ દ્વારા મારી હળવી કે કડવી મજાક થાય તો બાબત એને વિચલીત કરી દે અને કોઈકવાર તો મારા ટીકાકારોને જયના નાના હૃદયનો ફટકાર પણ ચાખવા મળે!
જય મારી રસોઈનો પ્રખર ચાહક અને એટલે એના મિત્રોને અવારનવાર ઘરે જમવા બોલાવે. પરંતુ ડાઈનિંગ ટેબલ પર એનો એક અત્યંત કડક નિયમ કે, હંમેશાં એની થાળી પહેલી પીરસાવી જોઈએ અને પણ મારા દ્વારા .
રાત્રે એને મારા પેટ પર માથું અને નીલેશના પેટ પર પગ રાખીને સૂવાની ટેવ. રીતે અમને બંનેને અલગ રાખવાનાં પેંતરા રચે. પરંતુ  જ્યારે પણ અમારી વચ્ચે મતભેદ થાય ત્યારે અમારા ગળે વળગીને બોલે, ‘વી આર ફેમિલી.’
કોઈક વાર મારી સામે અત્યંત ઠંડા કલેજે મારી ખોડખાંપણ કાઢે. પરંતુ  ખાનગીમાં એની સ્ત્રી મિત્રોને મારા કામ અને મારા વર્તનના દાખલા આપે અને એમને મારા જેવા સ્ટ્રોંગ બનવાની સલાહ પણ આપી દે.
રેડિયોના પરના મારા એક પણ પ્રોગ્રામ નહીં સાંભળે. પરંતુ  એના મિત્રો કે જેમની સાથે પણા એની ઓળખાણ થાય બધાને ગર્વથી કહે કે, ‘મારી મા રેડિયો જોકી છે.’
એનું ભણતર પૂરું થયાં પછી એની નોકરીની શોધમાં મારે એને કોઈ મદદ કરવી એવી સાફ શબ્દોમાં ચેતવણી આપે. પરંતુ એની નોકરીના વિવિધ પાસાની ઝીણી ઝીણી સલાહ મારી પાસે મફતમાં લઈ લે.
એના મિત્રો સાથે વર્લ્ડ ટુરનું પ્લાન કરીને બધું નક્કી થયા પછી મને ફક્ત જાણ કરે કે, ‘હું ફલાણા દિવસથી ટુર પર છું.’ પરંતુ  21 વર્ષની ઉંમરે કોઈ પાર્ટીમાં પહેલીવાર બિયર પીવા માટે મારી પરવાનગી પણ માગે.
અમારી વાતચીત દરમિયાન મને ભાવુક કે નાજુક કહે, પરંતુ  મારા પ્રતિસ્પર્ધીઓને હંમેશાં ટકોર કરે કે, ‘તમારી સ્પર્ધા એક માનિસક રીતે સશક્ત એવી વ્યક્તિ સાથે છે. એટલે જરા ચેતીને ચાલજો.’
યુવાન થઈને એણે જ્યારે સ્વતંત્ર રીતે રહેવાની રજા માગી ત્યારે, મારી આંખોમાંથી આંસુ જરૂર વહ્યાં છે. પરંતુ  સ્વાભિમાની અને સ્વાવલંબી જીવન જીવવાની એની પસંદગીને કારણે મારા આંસુ વધું વહ્યા છે. ઓફકોર્સ, આંસુ ખુશીનાં હતા!
મારો જય નહીં તો શ્રવણ છે કે નહીં તો કૃષ્ણ કે રામ. કે નહીં તો હું યશોદા કે કૌશલ્યા છું. અમે અમારા પરંતુઓની વચ્ચે નવા સંશોધનો અને નવા આવિષ્કારો કર્યા છે. પરંતુઓની વચ્ચે અમે એકબીજાને સતત નવી રીતે ઓળખ્યા છે. જયની દૃષ્ટિ અને મારી સૃષ્ટિ સતત નવા પરાક્રમો અને પરંતુઓની મુસાફરીમાં આગળ વધી રહી છે. સતત નવી અનુભૂતિઓનો ખજાનો ભેગો કરી રહી છે, અમારા મા અને દીકરાની લાગણીઓ...



Thursday, June 9, 2016

Age Gracefully

This is story that happened with me and I have just changed few names to maintain privacy of the person.

It was a party at ICC and I was enjoying. One old looking lady may be in her 65 + age with couple of friends bumped in to me. I did not know anyone of them. 

So this lady named Savita in this story stopped by me and asked me are you Jagruti from Pravasvani. 

I said yes. 
She said do you know Roger? (Changed the name of the person) 
Being it sudden I said no. 
Her next sentence was are you sure? 

And I really did not know who Roger was. Then she said he works with you in Pravasvani. And I remembered that one person has been coming to help the station lately his name is Roger. He once came when I was doing 10.00 PM show to do maintenance. 

Then I said yes I know him. And here she goes.. Why are you pretending that you do not know him, are you not dating him? I never knew what to say. But I was actually amused at this woman's guts and immaturity too. I just said not that I know of. But if you think I am and then may be.

I managed to click her picture in my camera. I managed to get Roger's phone no. and called him that I have heard I am dating you. His reaction was "I wish I could". Anyways everything closed and we laughed. I sent the picture of the lady to him and he also did not recollect. 

This lady happened to meet me at an event after couple months. I immediately recognized her and first thing I asked "IS BAAR KAUN DATE KAR RAHA HAI?" And she tried to avoid me. Again I went to her when she had some young couple with her. I actually confronted her raising my voice "Who gives you right to talk about us and ruin our reputation?" The young couple turned out to be her Son and Daughter in Law. Son jumped in saying what happened. I explained him what happened. It was such a embarrassing moment for both. They apologized and left. 

The reason I wrote this blog is.. When you grow old you need to grow old with grace.
 It is difficult to accept aging but at the same time when you thought your Kids behaviors reflects on you.. Your behavior reflects on your Kids. 
Your age has an experience and maturity, use it for productive purposes. 
Do some creative work rather than behaving that makes you look stupid. 
Every time your behavior can not be excused for your age.
It is time to set an example for Grand Kids, not embarrass them with your behavior. 
It is painful to see our elders getting our of control for egos, attention, frustration. Age gracefully, earn respect. 

Think about the Kids when they receive your complaints for that age!!!!!

Being Woman

This is my thought about being a woman... When I was a kid my father supported me to learn swimming. When they saw me packing swim suits they told my father "You need to control your daughter" You should not ALLOW her with so much of freedom." My husband manier times faces verbal diarrhea of society saying how do you manage her? Why can you not control her? I definitely take it as complement as they agree that they can not handle my personality. But to their surprise after all this, my father, my husband and my son just tell me, that they love me and looks like you are doing well for yourself. These are the men who treat the woman the way they are supposed to, disturbing the men of society who do not think the woman need to be treated equal. After the Stanford incidence I feel so disgusted with the statement of the father of rapist. And I thank god that I met Man who respected me as woman all along. I wish someone tells that girl a Meerabhai Bhajan.. Keep fighting we are with you. Dogs will bark and only thing they can do is bark. This is for all the people who bark at me or at all the woman who are struggling for their rights 'BHARI BAJAR MAAN HATHI CHALYO JAAY RANA SHWAN BHASE CHHE EMA HATHI NE SHUN THAY RANA"

Saturday, June 19, 2010

સ્મ્રુતિ શ્રાપ કે વરદાન?

આજે મને પ્રશ્ન પુછાયો : સ્મ્રુતિ શ્રાપ કે વરદાન?

સ્મ્રુતિ નુ વર્ગીકરણ કેવિ રીતે કરી શકાય? સ્મ્રુતિ નુ શ્રુજન ન કરી શકાય. એ તો સબન્ધો ની બનાવેલી છૂપા કેમેરા મા અન્કબન્ધ થયેલી એ મૂવી છે જેને તમે જ્યારે જુઓ ત્યારે ફક્ત તમારા માટે જ અન્ગત રીતે વગાડો. જ્યારે પ્રસન્ગો ભુતકાળ નુ સ્વરૂપ લે ત્યારે એ સ્મ્રુતિ બની જાય. જ્યારે તમે સ્મ્રુતિ માં જીવો અને એને લેખે વર્તમાન ને અસ્વિકારો તો એ શ્રાપ છે. સ્મ્રુતિ જ્યારે વર્તમાન ને સકરાત્મક રીતે ઘડ્વામાં મદદ કરે ત્યારે એ વરદાન. આમાં સ્મ્રુતિ શ્રાપ કે વરદાન નથી આપણે કેવું પ્રુથકરણ કરીએ એજ સુખ કે દુખ નુ કારણ છે.

We never question the reason why people come in life, but we never accept the reason why they leave..

All the journeys have starting point as well as destination. When we start all activities and focus is on anyhow reaching the destination and preferably without hicuups.

Some people in life when they come they make you ask a question, is that the destination you really want to reach? Or is this destination final for you? Their impact changes the path you take for journey, they change the timeline for journey, they change the whole purpose of journey. I have come across some people in life who have actually made me think should I even start this journey. Some have influenced me so much that I wanted them to accompany me in journey so see the trip differenty. I am amazed with people who made me change the destination of journey.

But overall I got attached to all of them emotionally. Now when they want to plan their own trip and journeys I am not able to see them quit.

Interestingly I never thought or questioned all the people who joined journey of my life why? But when I see them exiting I am not only asking why? I am not letting them exit. Looks like entry and exit are both are not in my control as good as death.

Saturday, May 22, 2010

Kalapi ni Kavita

તે પંખીની ઉપર પથરો ફેંકતા ફેફી દીધો,
છૂટ્યો તે ને અરરર! પડી ફાળ હૈયા મહીં તો!
રે રે! લાગ્યો દિલ પર અને શ્વાસ રૂંધાઇ જાતાં,
નીચે આવ્યું તરુ ઉપરથી પાંખ ઢીલી થતાંમાં.

મેં પાળ્યું તે તરફડી મરે હસ્ત મ્હારા જ-થી આ,
પાણી છાંટ્યું દિલ ધડકતે તોય ઊઠી શક્યું ના;
ક્યાંથી ઊઠે? જખ્મ દિલનો ક્રૂર હસ્તે કરેલો!
ક્યાંથી ઊઠે! હ્રદય કુમળું છેક તેનું અહોહો!

આહા! કિંતુ કળ ઊતરી ને આંખ તો ઊઘડી એ,
મૃત્યુ થાશે? જીવ ઊગરશે? કોણ જાણી શકે એ?
જીવ્યું, આહા! મધુર ગમતાં ગીત ગાવા ફરીને,
આ વાડીનાં મધુર ફલને ચાખવાને ફરીને.

રે રે! કિંતુ ફરી કદી હવે પાસ મ્હારી ન આવે,
આવે તોયે ડરી ડરી અને ઇચ્છતું ઊડવાને;
રે રે! શ્રદ્ધા ગત થઇ પછી કોઇ કાળે ન આવે,
લાગ્યા ઘાને વીસરી શકવા કાંઇ સામર્થ્ય ના છે.