સ્મ્રુતિ શ્રાપ કે વરદાન?

આજે મને પ્રશ્ન પુછાયો : સ્મ્રુતિ શ્રાપ કે વરદાન?

સ્મ્રુતિ નુ વર્ગીકરણ કેવિ રીતે કરી શકાય? સ્મ્રુતિ નુ શ્રુજન ન કરી શકાય. એ તો સબન્ધો ની બનાવેલી છૂપા કેમેરા મા અન્કબન્ધ થયેલી એ મૂવી છે જેને તમે જ્યારે જુઓ ત્યારે ફક્ત તમારા માટે જ અન્ગત રીતે વગાડો. જ્યારે પ્રસન્ગો ભુતકાળ નુ સ્વરૂપ લે ત્યારે એ સ્મ્રુતિ બની જાય. જ્યારે તમે સ્મ્રુતિ માં જીવો અને એને લેખે વર્તમાન ને અસ્વિકારો તો એ શ્રાપ છે. સ્મ્રુતિ જ્યારે વર્તમાન ને સકરાત્મક રીતે ઘડ્વામાં મદદ કરે ત્યારે એ વરદાન. આમાં સ્મ્રુતિ શ્રાપ કે વરદાન નથી આપણે કેવું પ્રુથકરણ કરીએ એજ સુખ કે દુખ નુ કારણ છે.

We never question the reason why people come in life, but we never accept the reason why they leave..

All the journeys have starting point as well as destination. When we start all activities and focus is on anyhow reaching the destination and preferably without hicuups.

Some people in life when they come they make you ask a question, is that the destination you really want to reach? Or is this destination final for you? Their impact changes the path you take for journey, they change the timeline for journey, they change the whole purpose of journey. I have come across some people in life who have actually made me think should I even start this journey. Some have influenced me so much that I wanted them to accompany me in journey so see the trip differenty. I am amazed with people who made me change the destination of journey.

But overall I got attached to all of them emotionally. Now when they want to plan their own trip and journeys I am not able to see them quit.

Interestingly I never thought or questioned all the people who joined journey of my life why? But when I see them exiting I am not only asking why? I am not letting them exit. Looks like entry and exit are both are not in my control as good as death.